31-08-2015, Logarska Dolina,
Het is de laatste dag van augustus, en ben uitgerust na een heerlijke dag vrijwel niets doen. Vandaag heb ik een bezoek aan de
Logarska Dolina met korte wandeltocht gepland. Ik ben hier in 2006 kort geweest, maar nu wil ik meer van het gebied zien. Bovendien mogen de spieren wel weer eens losgelopen worden.
Om in de vallei te komen, moet ik allereerst een flink stuk rijden ( ongeveer 30 km ) voordat in
Logarska Dolina ben. Daar wacht mij de tol. Ik moest wel €6,00 tol aftikken om met de auto met park in te rijden. De schilderachtige route door de vallei was het geld overigens wel waard.
 |
| Logarska Dolina |
Na 5km rijden in het park bereik ik het einde van de weg. Hier loopt mijn geplande wandelroute allereerst naar de
Rinka waterval, en vandaar door naar de
Frischauf hut.
In 2006 ben ik mede door het slechte weer niet verder gekomen dan de
Rinka waterval, nu wil toch echt doorgaan naar de
Frischauf hut op 1378m. Daar ik vandaag start op 837m is het niet echt veel klimmen.
Een parkeerplek vinden is ook hier weer lastig. Het einde van de weg is voorzien van een ruime keerlus, maar een parkeerterrein ontbreekt ook hier, auto's staan her en der in de bosrand geparkeerd.
Nadat ik een kleine 15 minuten op een breed pad gelopen heb, sta ik aan de voet van de
Rinka waterval. Met een totale hoogte van 105 m is het de hoogste van alle watervallen in de
Logarska vallei. Onderaan de waterval is een kleine hut schilderachtig tegen de rots gebouwd. Veel mensen komen er niet, te zien aan de vergeelde souvenirs.
 |
| Rinka waterval |
Hier begint de echte klim, over een smal, en steil pad door het bos, naar de top van de waterval. Vanaf hier is de beschutting weg, de straling van de zon weerkaatst tegen de rotswand. Ik word nu van twee kanten verwarmd, door de zon, en de straling van de bergwand. De rivier de
Savinja houdt mij nog een beetje koel.
Nog een halfuur verder vlakt het pad weer af. Een rotsblok geeft met het opschrift
Izvir Savinje de bron van de
Savinja rivier aan. Het is hier moeilijk voor te stellen, dat dit dezelfde rivier is, die breed en woest langs de camping stroomt. Het bordje
Koča na Okrešlju duidt op de Sloveense naam van de
Frischauf hut. Ik ben nu bijna bij de hut, maar volgens goed Sloveens gebruik, moet ik de laatste meters naar de hut op goed geluk zien te vinden. Toegegeven de hut ligt op een schitterende locatie, met een perfect uitzicht over bergtoppen die de vallei omringen. Opvallend dat de hut de Duitse naam
Frischauf hut heeft behouden. Alle hutten in de omgeving van de
Triglav zijn na de eerste wereldoorlog hernoemd. Duitse namen zijn toen vervangen door Sloveense.
 |
| Bron van de Savinja |
In de hut is het tijd voor koffie met gebak. Op het terras is een 4-tal Duitsers, die vanuit Oostenrijk hier naar toe zijn gekomen. De Oostenrijkse grens ligt namelijk vlak bij. Toen ik vanochtend bij het tolhuis linksaf het park in reed, had de doorgaande weg mij over de
Paulitschsattel naar Oostenrijk gevoerd.
De Duitsers mopperen en beetje over het gebrek aan kennis van de Duitse taal. Ja, bent hier niet meer in Oostenrijk. Ik houd mij bij het Engels, wanneer ik iets bestel. Daarmee voorkom ik nog gevoeligheden.
 |
| Uitzicht vanaf de Frischauf hut |
Voordat ik vertrek, poch ik over mijn presentaties op de
Triglav. Het is pas twee dagen geleden, dat ik mijn trektocht aan het meer van Bohinj volbracht heb.
 |
| Afdaling vanaf Frischauf hut langs de Savinja. |
Tijdens de afdaling terug naar de auto merk ik pas hoe steil de route is. Geheel volgens verwachting doe ik over deze afdaling bijna even lang als de klim. Vooral het stuk langs de rivier is echt steil. Over een houten brug steek ik de rivier over het bos weer in. Zodra ik het bos uitloop, sta ik weer aan de voet van de
Rinka waterval. Tien minuten later ben ik beneden waar de auto staat.
Op het parkeerterrein merk ik dat de meeste bezoekers al weer vertrokken zijn.
Met enige weemoed verlaat ik nu de
Logarska vallei. Onderweg naar de camping neem ik de tijd om een paar plaatsen te bekijken.
Ik neem vooral de tijd om
Solčava goed te bekijken. Toen ik in 2006 op camping Menina stond, hield een Nederlandse man uit
Solčava een voordracht over de flora en fauna van de Savinja vallei. Deze Nederlandse man heb ik nu niet gezien, maar de CD met foto's die ik toen voor een paar euro heb gekocht, heb ik nog steeds.
Solčava heeft nog steeds een waanzinnig grote kerk, de Onze-Lieve-Vrouwe-ter-Sneeuw.
 |
| Onze-Lieve-Vrouwe-ter-Sneeuw |
Een korte klim over een loei steile helling brengt mij vanaf de weg naar de kerk. Sloveense kerkgangers moeten echt kunnen lijden.
Daar waar ik de auto geparkeerd heb, staat een veel te grote VVV, waar je fotoboeken over de omgeving aan kan schaffen. De boeken hebben geen indruk op mij gemaakt, dus koop ik niets.
Buiten, waar ik de auto geparkeerd heb, staat een groot bord geplaatst door de VVV. Op dit bord staat uitgelegd in de woorden van een jonge Sloveense boerenzoon wat je allemaal in de omgeving kunt beleven. Op zich een interessant format om de boodschap te brengen. Alleen is het kaartmateriaal dermate onduidelijk, dat je net weet waar de route start, en waar de beschreven bezienswaardigheden te vinden zijn.
Nu nog een gemiste kans, maar wie weet wat later nog kan komen. Wellicht is het goed dat nu nog niet veel toeristen deze plek gevonden hebben. Blijft er nog wat over.
Op de camping sluit ik de dag af met een duik in de vijver, en een zelf gekookte pastamaaltijd.
Morgen weer wat leuks doen!
